Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ

Η Ολιστική Θεραπευτική:

• Ταυτίζεται με το πρωταρχικό και αυτονόητο δικαίωμα του ανθρώπου να παραμένει υγιής για το οποίο και αγωνίζεται.
• Στοχεύει στο Υγιές Περιβάλλον που αποτελεί βάση δημιουργίας συνθηκών υγείας, δηλαδή:
  1. Πηγών τροφής
  2. Κοινωνικών συνθηκών (στρες συνθηκών εργασίας, διαβίωσης)
  3. Ποιότητας περιβάλλοντος
  4. Κοινωνικών κινήτρων και οραμάτων (παιδείας, οικογένειας κλπ)
  5. Χαράς της ζωής χωρίς ενοχές
  6. Συνειδητοποίησης της δύναμης του ατόμου
  7. Ενημέρωσης, πληροφόρησης για όλα τα δεδομένα υγείας.
• Θεωρεί την υγεία ψυχοσωματική υπόθεση με προϋπόθεση καλής λειτουργίας την ύπαρξη ορθών συνθηκών περιβάλλοντος.
• Θεωρεί τον άνθρωπο δυναμικό κομμάτι του συμπαντικού οικοσυστήματος με συνεχή αλληλεπίδραση. Θεωρεί τον άνθρωπο ΕΝ-ΟΛΟΝ μέρος και συνέχεια προς το μηδέν και το άπειρον. Αναζητεί, συγκεντρώνει και τεκμηριώνει όλα τα δεδομένα που αποτελούν βασική προϋπόθεση για την υγεία. Τα ελέγχει και τα αξιολογεί.

Για να υπάρχει λοιπόν διάγνωση οφείλει να είναι γνωστός και κατανοητός ο παραπάνω άξονας. Η παρέμβαση δε για την ανατροπή της ασθενείας οφείλει να γίνεται και στα τρία επίπεδα, επειδή η άρση ενός εξ’ αυτών δεν βεβαιώνει την άρση και των υπολοίπων, άρα και την αποκατάσταση της υγείας. Επί του υγιούς ατόμου, ο άξονας ανταποκρίνεται στο τετράπτυχο:

Θεραπεία σημαίνει ανατροπή του άξονα σε όλο του το μήκος και βάθος. Τα δεδομένα μπορεί να είναι εξωτερικά που επιδρούν πιεστικά προς τα έσω, όπως στρες, περιβάλλον, διατροφή, παθογόνα. Μπορεί από εκεί και πέρα να αφορούν μηχανισμούς φυσιολογικούς, νευρο-ενδοκρινικούς, ανοσολογικούς, πνευματικούς, πεπτικούς που εξετράπησαν ή παθολογικούς που αναπτύσσονται. Ειδικά για το στρες – άγχος, η εκτίμηση της προέλευσης της έντασης των μηχανισμών με τους οποίους εκδηλώνεται στον οργανισμό, καθώς και των βιολογικών επιπτώσεών του, θεωρείται μελέτη εκ των «ων ουκ άνευ» αφού εμπλέκεται με τα πάντα. Κάθε κίνηση, κάθε δραστηριότητα εμπεριέχει στρες. Η διάρκεια, η ένταση, το βάθος και η δυνατότητα αντιμετώπισής του, αποτελεί κομβική σύνθεση για να υπάρξει υγεία.

Η Ολιστική Θεραπευτική θεωρεί υγιείς τους ανθρώπους εκείνους που συνειδητοποιούν το υπέρτατο δώρο που κατέχουν, δηλαδή τη Ζωή. Που συμμετέχουν στη διαμόρφωση των Δεδομένων της Ζωής τους και μετουσιώνουν με την καθημερινή τους πράξη τον άνθρωπο σε «θαύμα και μορφή του θείου».
Η Ολιστική Θεραπευτική για να εφαρμόσει τα παραπάνω θέλει Θεραπευτές και Ιατρούς πραγματικούς. Η όσο το δυνατόν καλύτερη γνώση της ανθρώπινης βιολογίας είναι βασική προϋπόθεση. Η πιστή τήρηση του Ιπποκράτειου όρκου, οι παραινέσεις για την εμφανή συμπεριφορά και αμοιβή των ιατρών αποτελούν βασικό θεμέλιο της Ολιστικής Θεραπευτικής. Αυτή δεν αγνοεί καμία διαγνωστική ή θεραπευτική μέθοδο. Την αξιολογεί ανάλογα με την εικόνα που μπορεί να παρέχει η θεραπευτική δύναμη που περιέχει. Και την εντάσσει στο ολιστικό πρόγραμμα διαγνωστικής ή θεραπευτικής παρέμβασης.

Η Ολιστική Θεραπευτική θεωρεί ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ θεραπευτική μέθοδος που να καλύπτει ολόκληρο το πεδίο όπως κατά καιρούς κάποιοι διατείνονται. Η Ολιστική Θεραπευτική θεωρεί ότι η φύση διαθέτει όλες τις δυνάμεις να θεραπεύει. Η βαθιά μελέτη της το αποδεικνύει συνεχώς, εξετάζει το Σύνολο για να βρει τι πάσχει, γιατί πάσχει, πώς πάσχει, ποιές οι επιπτώσεις, οι προοπτικές. Έτσι λοιπόν ΑΠΑΙΤΕΙ συνολική ΚΑΘΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ της λειτουργίας του οργανισμού.

Η Ολιστική Θεραπευτική θεωρεί τη υπόθεση «άνθρωπος» εξαιρετικά σημαντική για τη Συμπαντική Δημιουργία και μόνον έτσι μπορεί να την αντιμετωπίζει. Γι’ αυτό, θεωρεί ότι ο ολιστικός θεραπευτής είναι θεματοφύλακας της υγείας των ανθρώπων και εγγυητής της εξέλιξής του. Η Ολιστική Θεραπευτική πραγματώνεται και ισχύει όταν ισχύουν όλα τα παραπάνω. Οπότε, αυτή αποτελεί Δύναμη για τον άνθρωπο στην εξελικτική του πορεία. Δημιουργεί επομένως την ανάγκη και την υποχρέωση στο Θεραπευτή που την ασκεί, αυτός να ωφελεί συνολικά χωρίς να βλάπτει μερικά, να θεραπεύει αρρώστους και όχι αρρώστιες, να προλαβαίνει και όχι να καταστέλλει εκ των υστέρων.