ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ | Σπουδές ΣΣΠ

ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΝΟΤΗΤΑ 6

«Έφυγον κακόν, εύρον άμεινον»

Ο γάμος μόλις έχει τελειώσει, η γιορτή άρχισε. Ένα αμφιθαλές παιδί (ένα παιδί που έχει και τους δύο του γονείς στη ζωή) κυκλοφορεί ανάμεσα στους καλεσμένους και μοιράζει ψωμί, επαναλαμβάνοντας τη φράση: «Έφυγον κακόν, εύρον άμεινον», δηλαδή, «Ξέφυγα από το κακό και βρήκα το καλύτερο!». Αυτή είναι μια τυπική σκηνή από ένα γάμο στην Αρχαία Ελλάδα. Παρόμοιες όμως εκφράσεις της εθιμικής ψυχής επαναλαμβάνονται σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις μέχρι και σήμερα, στη σύγχρονη εποχή, σε όλα τα στάδια του γάμου.
Μήπως όμως τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις των λαών καθώς και η εξέλιξή τους και η μεταβολή τους στο πέρασμα του χρόνου δεν αποκαλύπτουν παρά τις συστημικές δυναμικές, εκείνες που αποτελούν τους καθοριστικούς παράγοντες για τη μακροημέρευση και τη βίωση της ευτυχίας στο γάμο; Και μήπως τελικά, αυτοί οι παράγοντες είναι ανεξάρτητοι φυλής, καταγωγής, προέλευσης, ή κοινωνικής τάξης, απορρέοντας από βαθιά ανθρώπινους ψυχικούς δεσμούς;
Μέχρι και σήμερα, η ευχή εκείνη, «Ξέφυγα από το κακό και βρήκα το καλύτερο», είναι η πρώτη θεραπευτική συστημική παραδοχή που χρειάζεται να γίνει από ένα ζευγάρι που έχει έλθει σε γάμο.
Ξέφυγα από το κακό…

• Ξέφυγα από να μείνω αφοσιωμένος στους γονείς και να μείνω άγαμος…
• Ξέφυγα από την ιδανική ή όχι παιδική μου εικόνα για τους γονείς…
• Ξέφυγα από την ωραιοποίηση της πατρικής μου οικογένειας…
• Ξέφυγα από την τυφλή αγάπη και αφοσίωση προς τη γενιά μου…
• Τώρα μπορώ να δω το δικό μου μέλλον μπροστά και τη μεταβολή της ζωής μου μόνο προς το καλύτερο, τώρα είμαι ελεύθερος για μια νέα καλύτερη ζωή!
  

Γάμος και Γενεαλογία

Σε αυτό τον «κύκλο της ζωής», μήπως ο γάμος είναι ο θεσμός εκείνος που σημαίνει και συμπεριλαμβάνει τη «γέννηση» και το «θάνατο» της γενιάς; Μήπως είναι το σταυροδρόμι όπου συναντιούνται οι οικογένειες, ανταλλάσοντας πληροφορίες και μέλη; Ο γάμος αποτελεί κόμβο μέσα σε ένα οικογενειακό σύστημα, το πεδίο που παράγεται πεπρωμένο, εξιλεώνονται πεπραγμένα, δαμάζονται οι προσωπικότητες και ανανεώνονται οι δυναμικές της οικογενειακής Τάξης και Συνείδησης.

Άραγε, ο γάμος αποτελεί προσωπική υπόθεση ή ανταλλαγή μεταξύ οικογενειών; Και ποια η διαφορά μεταξύ γάμου και οικογένειας και πώς και τα δύο προχωρούν πιο πέρα τη γενιά;

Συγκεκριμένες συστημικές πράξεις συντελούνται με το γάμο, ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί των συστημάτων που βρίσκονται σε ανταλλαγή, των οικογενειών δηλαδή που έρχονται στο κατώφλι της ένωσης. Διαδικασία επίπονη, βίαιη, διασπαστική αλλά και αναγεννησιακή, επεκτατική και αναπτυξιακή, αφού οι εκπρόσωποι των δύο οικογενειών, δηλαδή τα δύο αυτά άτομα που νυμφεύονται, γεμίζουν με νέες ελπίδες, όνειρα, δημιουργίες αλλά και νέα μέλη τις οικογένειες από τις οποίες προέρχονται.

Αν μια οικογένεια λοιπόν δεν επιτρέπει την αναγέννηση στη γενιά, ή η γενιά δεν επιτρέπει την αναγέννηση στην οικογένεια, πού να κοιτάξουμε για εμπλοκή; Τι παραμένει άλυτο; Τι είναι αποκλεισμένο; Ποιος δεσμός παραμένει κραταιός; Τι παράγει η ανταλλαγή μεταξύ τους; Ποια άδεια δεν έχει δοθεί; Τι χρειάζεται να ιδωθεί με καλοσύνη;

Αυτά τα ερωτήματα εξετάζουμε, βασιζόμενοι στην εργασία του Μπερτ Χέλλινγκερ, καθώς και τις συστημικές πράξεις και το σκοπό του γάμου σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, ώστε να προσεγγίσουμε με νέα καθαρή ματιά διάκρισης τις σχέσεις, το γάμο μας, τη γενεαλογική μας καταγωγή και κυρίως να προσδιορί